Kardeş Özbekistan’ın Cumhurbaşkanı İslam Kerimov vefat etti. Tini şad, durağı uçmak olsun. Bir kısım İslamcı medya çok şaşırtmadı. Fakat haber veriş tarzlarındaki o nefreti bir kez daha görünce bu yazıyı kaleme almaya karar vermiştim.
Kısaca bahsetmek gerekirse, Akit gazetesinin zaten her ölümden sonra hareketlendiğini, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) "Ölüleri hayırla yâd ediniz" hadis-i şerifine nasıl muhalefet ettiğini belirtmeye gerek yok. İsmiyle müsemma gazete, haberi "İslam Düşmanıydı" ve "İsmiyle Müsemma Değildi" başlıklarıyla duyurmuş. Yeni Şafak'ta şu cümleler var: "Özbekistan'ı baskı ve işkencelerle yöneten Kerimov öldü." Aynı gazetede yeni yetme bir köşe yazarı "Müslüman ahaliye zulmetmesiyle tanıdığımız berbat bir adamdı" yazmış. Karar gazetesi Türkiye-Özbekistan ilişkilerinin inişli çıkışlı olmasından Kerimov'un baskıcı yönetimini sorumlu tutmuş. Diriliş Postası'nın bir yazarı Özbekistan'dan bahsettiği yazısında TÜRKSOY'un hiçbir faaliyetini duymamış olmakla övünmüş. Kontenjan gazetecisi olduğunu, araştırma yapmaya gerek duymadığını bu kadar çok belli etmeseydi keşke.
