(87) Hocalı Vahşeti

Hocalı vahşetinden bu yana 28 yıl geçti. Özellikle sözde soykırım yalanı ile sürekli Ermeni kayıplarını diline dolayan Batı, Türklerin kayıplarından hiç söz etmiyor.

 

Ermeniler 1988'de Dağlık Karabağ özerk bölgesini istila etmeye başlamışlar ve istilayı Türk soykırımına dönüştürmüşlerdi. Dağlık Karabağ Kafkas dağlarının güney doğusunda yer alan Karabağ'ın üst kısımlarına verilen isimdi.

 

1992 yılında 25 Şubatı 26'sına bağlayan gece, Ermeniler Dağlık Karabağ'daki Hocalı Kasabasında 613 sivil Azerbaycan Türkünü hasta, bebek, çocuk, yaşlı, kadın ve silahsız demeden acımasızca katletti. Hocalı Kasabası tamamen yok oldu. Cenazelerin birçoğu yakılmış, kulakları ve cinsel organları kesilmiş, gözleri oyulmuş, dişleri ve tırnakları sökülmüş, kafa derileri yüzülmüştü.

 

Ermeniler üç yaşındaki bebekleri bile yakarak öldürmüştü. Akdam (Ağdam) Kasabasına varmak ümidiyle ormanlara kaçabilenlerin büyük bölümü karların üstünde donarak can verdi. Zori Balayan gibi pek çok Ermeni doktor yaralı ve cenazelerin üzerinde deneyler yaptı, testere ile yaralıların kol ve bacaklarını kesti, küçük çocukları derilerini yüzmek suretiyle öldürdü, hamile kadınların karınlarını deşti. Rus Izvestiya gazetesine göre işkencenin haddi hesabı yoktu ve tarih boyunca böyle bir şey görülmemişti. Aslan Halilov vahşetin bir kısmını şu şekilde anlatmıştır:  

 

“Ermenice, ‘Akçik, manç?’ (Kız mı, oğlan mı?) ‘Akçik’ (Kız) Bu cevap üzerine ‘oğlan’ diyerek bahse giren Ermeni, elindeki kasatura ile hamile kadının karnını bir hamlede yarıp çocuğu çıkarttı. Kan bürülü gözleri bebeğin kasıklarına kilitlendi. ‘Tun şahetsar, ınger’ (Sen kazandın, yoldaş), ‘Yes şahetsapayts ays bubrikı inç bes bidigişdan’. (Ben kazandım ama bu bebek nasıl beslenecek?), ‘Mayrigı bedge gişdatsine’ (Annesi besleyecek elbette) Bunun üzerine daha kısa boylu olan Ermeni, bir hamlede kasaturaya geçirdiği bebeği annesinin göğsüne yapıştırdı. ‘Mayrig yerahayin zizdur’ (Çocuğa meme ver)."

 

"Hocalının bir semtinde tek kale futbol maçı hazırlığı vardı. İki kesik Azeri kadın başını kale direği yapmışlar, top arayışına girmişlerdi. Başı tıraşlı bir çocuk bulup getirdiklerinde ise Ermeni çeteci sevinçle bağırdı. Ermenice, ‘Asixn maçimi yev bızdıge, aveg gındırnadabidi. Gıdıresek’ (Bu hem saçsız hem de küçük, iyi yuvarlanır. Kopartın). Aynı anda çocuğun gövdesi bir tarafa, başı da orta yere düşmüştü. Ermeniler zafer naraları atarak, kanlı postalları ile kesik çocuk başına vurarak kanlı bir kaleye gol atmaya çalışıyordu.”[*]

 

Dağlık Karabağ'dan sonra Şuşa ve Laçin şehirleri işgal edildi. 1993 yılına kadar yedi Azerbaycan ili Ermenistan tarafından istila edildi. Burada Dağlık Karabağ Cumhuriyeti diye bir şey ilan ettiler. Sözde devleti henüz tanıyan devlet ya da kuruluş olmadı.

 

[*] Aslan Halilov, Genosit Protiv Müslümanskogo Naseleniya Zakafkasya V İstoriceskıh İstoçnikah, Bakü, 2000 (Aktaran Beşir Mustafayev, "Ermeni Devlet Terörünün Eseri: 26 Şubat 1992 Hocalı)